Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

Room 22

Ικτίνου 22, Θεσσαλονίκη


Παρασκευή μεσημέρι και ο δρόμος μας έβγαλε μπροστά σε αυτό το μαγαζί στον πεζόδρομο της Ικτίνου. Αποφασίσαμε να καθίσουμε και παραγγείλαμε μία πράσινη σαλάτα, μία μερίδα πατάτες και μία πίτσα με 4 τυριά.
Η ταχύτητα εξυπηρέτησης δεν είναι στα ατού του συγκεκριμένου καταστήματος (ήταν γεμάτα τρία τραπέζια για φαγητό και άλλα τόσα για καφέ). Ήρθαν πρώτα η σαλάτα με τις πατάτες και μετά από αρκετή ώρα ήρθε η πίτσα, αχχχ αυτή η πίτσα δεν ξέρω από πού να αρχίσω, εδώ χρειάζεται λίστα:

α. Αντί για ζύμη είχε φύλλο σφολιάτας.
β. Τα τυριά είχαν προ πολλού περάσει την πρώτη τους νεότητα, άσε που δεν ήταν τέσσερα, μάλλον ένα ήταν. Είχε γίνει ένα λάστιχο που με δυσκολία μπορούσε να μασήσεις.
γ. Πως μπορείς να κάνεις μία σάλτσα ντομάτας για πίτσα τελείως άνοστη; Συνήθως βάζεις μέσα στη σάλτσα λίγο αλάτι, ζάχαρη, ρίγανη κλπ.

Εν κατακλείδι δοκιμάσαμε δύο κομμάτια φωνάξαμε τον σερβιτόρο και την επιστρέψαμε πίσω.
Συμπέρασμα: σε τέτοιες δύσκολες εποχές που ο κόσμος δυσκολεύεται να καλύψει βασικές πλέον ανάγκες δεν μπορείς να συντηρείς μαγαζί με τακτικές τουριστικού μαγαζιού της δεκαετίας του 80.

Βαθμολογία: 2 στα 10


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου